Adisebaba Çizgi Film Masalları - Mutlu Prens
Bir zamanlar tüm şehri gören bir yerde Mutlu Prens'in heykeli duruyormuş. Bu heykel baştan aşağıya atından kaplıymış. Kılıcının kabzasını kocaman bir yakut süslüyormuş. Prensin gözleri ise, yemyeşil parlayan iki zümrüt taştan yapılmış. Mutlu Prens heykeli, şehrin her yerinde görünüyor ve halka mutluluk veriyormuş. Bir gece, küçük bir kırlangıç şehre gelmiş. Arkadaşları yaklaşmakta olan kış soğuğundan korunmak için sıcak ülkelere uçmuş ama o geride kalmış. Kırlangıç, yüksek bir sütunun üstündeki heykeli görmüş. Kırlangıç, Mutlu Prens'in tam ayaklarının arasına konmuş.
Kırlangıç, kafasını kanadının altına alıp uyumaya hazırlanmış ki üstüne bir damla su düşmüş. Kafasını kaldırıp yukarı bakmış ama gökyüzü açıkmış ve yağmur yağmıyormuş. Tam o anda bir damla daha düşmüş. Sonra bir damla daha… Kırlangıç ne olduğunu anlamak için heykelin kafasına konmuş. İşte o zaman akan damlaların heykelin gözyaşları olduğunu fark etmiş. Mutlu Prens'in gözlerinden akan yaşlar yanağından kayıp üstüne damlıyormuş. Hüzünlü gözleri, ay ışığında ışıl ışıl parlıyormuş. Kırlangıcın yüreği sızlamış. Kırlangıç heykelle tanışmış. Ona neden ağladığını anlatmaya başlamış.
Mutlu Prens : Ben hayattayken, yani kalbim insan kalbiyken gözyaşı nedir bilmezdim. Çünkü kapısından üzüntünün giremediği bir sarayda otururdum. Gündüzleri bahçede arkadaşlarımla oynar, akşamları da büyük salonda dans ederdim. Bahçenin çevresini saran yüksek bir duvar vardı ama o duvarın arkasında ne olduğunu hiç bir zaman merak etmedim. Çevremde her şey o kadar güzeldi ki bana Mutlu Prens derlerdi. Doğrusu mutluydum da. Yaşamım sona erdiğindeyse beni buraya, böyle yükseğe diktiler. Şimdi etrafımdaki çirkinliği, fakirliği görebiliyorum. Yüreğim kurşundan olduğu halde elimden ağlamaktan başka bir şey gelmiyor. Uzakta, küçük bir sokakta, yıkık dökük bir ev var. Pencerelerinden biri açık, içinde de dikiş masasının önünde oturmuş bir kadın görüyorum. Yüzü zayıf ve yıpranmış. Odanın köşesinde bir yatakta küçük oğlu hasta yatıyor, ateşi var. Ama annesinin hiç parası yok. Sevgili kırlangıç, kılıcımın kabzasındaki değerli yakutu çıkarıp ona götürebilir misin?
Kırlangıç bu gece için isteğini kabul etmiş. Kırlangıç şimdiden üşümeye başlamış ve daha hiç dinlenememiş. Ama Mutlu Prens'in üzgün halini görünce çaresiz kabul etmiş. Kırlangıç, prensin kılıcındaki kocaman yakutu gagasıyla çıkarmış ve kentin çatıları üzerinde uçarak karanlığın içinde kaybolmuş. Sonunda yıkık dökük eve ulaşıp içeriye bakmış. Çocuk yatağında ateşler içinde çırpınıyor, annesi de uyukluyormuş. Bir sıçrayışta içeri girip kocaman yakutu, masanın ütüne, kadının tam önüne bırakmış. Sonra çocuğun üstünde uçarak kanatlarıyla biraz olsun onu serinletmiş. Kırlangıç, Mutlu Prens'in yanına dönüp yaptıklarını anlatmış. Masalın devamında olanları merak ediyorsanız videoyu izlemeye devam edebilirsiniz.
