Elif ve Arkadaşları - Kendi Canavarım

Selim okula okuma saati için bir kitap getirir. Kitapta bir canavardan bahsedilmektedir. Bu hikaye Elif ve arkadaşlarının çok hoşuna gider. Elif çok şaşırır. O canavarları canavar gibi sanıyormuş. Yani korkunç.  

Ayşe de katılır Elif’e… Ama buradaki canavar sevimlidir. Çünkü der Selim yazar ve çizer kendi canavarını yapmıştır. Bu çocukların çok hoşlarına gider. Hepsi kendileri için bir canavar yapmaya karar verir. Her biri komik eğlenceli bir canavar yapar.  

Elif hariç Elif’in ki biraz korkunç olmuştur. Hatta arkadaşları bu canavardan ürker. Elif arkadaşlarına yaklaştırdıkça diğerleri bundan kaçar. Elif’in canavarından kaçmaca ve saklanmaca oynarlar. Elif başta bundan hoşlansa da sonra sıkılır. Hatta üzülür. Çünkü o yaklaştıkça arkadaşlarının ondan uzaklaşması ona kendini artık kötü hissettirir. Arkadaşları Elif’in üzüldüğünü görünce yanına gelirler.  

Elif kendisinden kaçtıkları için üzüldüğünü söyler. Arkadaşları Elif’ten değil canavardan dese de Elif o benim canavarım der. Hem artık canavarların gerçek olmadığını bilen çocuk kalmış mıdır? Hepsi birbirine bakar, canavarlar gerçek değildir elbette. Sadece Elif’ten ve çizdiği canavardan kaçma fikri hoşlarına gitmiştir.  

Ama Kerem yine de ekler. Canavarı gerçek değildir. Ama sanki ona bakıyor gibidir. Elif canavarına son bir dokunuş yapıp yüzünü güldürür. İşte şimdi canavarı gülümsüyordur. Kerem bu defa katıla katıla güler. Elif’in canavarı ne komiktir öyle…