Elif, Osman ve Yusuf okuldan eve dönerler ama Yusuf'un suratı asık, keyfi de pek yoktur. Yusuf'un bu hali annesinin gözünden kaçmaz. Hemen Yusuf'un yanına gider ve sorar:
- Neyin var oğlum?
Yusuf:
- Bir şeyim yok.
Annesi:
Senin canın bir şeye sıkılmış. Yusuf: -Anneciğim sana bir şey soracağım hatırlar mısın sen yardımlaşmanın dinimizde çok önemli olduğunu anlatmıştın? Annesi:
- Evet Yusuf'um dinimizin bir yardımlaşma dini olduğunu söylemiştim.
Yusuf:
- Ben arkadaşıma yardım ettiğim için hem ceza aldım hem de 0 aldım. Bugün sınavımız vardı ya, Ahmet çalışmamış. Benden yardım istedi, ben de yardım ettim. Öğretmen görünce çok kızdı ikimizin de yazılı kağıdını aldı.