Karıncalar sırayla yuvalarına yiyecek taşımaktadır. Bir anne karınca yavrusuna:
Yanıma gel miniğim buğday bırakma sırası bize geliyor.
Yavru Karınca : Annecim bu çiçeğin üzerinde kırmızı bir böcek var. Dışında da siyah benekler var.
Annesi : O “uğur böceği” tatlım.
Yavru Karınca : Aa ne güzel bir ismi var.
Annesi : Hadi minik karınca sıra bizde.
Fe Harfi : Bugün harfler köyü çok sakin
Kaf Harfi : Demek ki kimse zor durumda değil
Fe Harfi : Çok şükür
Kaf Harfi : Ama böyle de işsiz güçsüz dolaşıyoruz.
Fe Harfi : Aman ağzını hayrı aç Kaf Harfi. Biz cankurtaranız. Kimsenin başına bir şey gelmesin.
Kaf Harfi : Doğru söylüyorsun Fe Harfi. Azıcık latife yapayım dedim. Ee nereye gidiyoruz şimdi?
Fe Harfi : Ormana doğru gidelim mi? Hem biraz temiz hava alırız.
Kaf Harfi : Hadi gidelim
Bu sırada yavru ve anne karınca yüklerini bırakmış ormanda gezmektedirler. Yavru karınca tekrar uğur böceğini görünce ona doğru gidip konuşmak ister. Annesi de o sırada yiyecek aramakla meşguldür. Döndüğünde yavru karıncayı yerinde bulamaz. O sırada oradan geçen Fe ve Kaf Harfleri durumdan haberdar olur ve minik karıncayı bulabilmek için Harfler Köyü'nün tamamından yardım ister. Gece zorda olsa ormanda minik karıncayı bulup annesine teslim ederler.