Keloğlan Masalları - 5. Bölüm

Şu zavallı kadının haline bak. O aylak Keloğlan eve yakacak odun taşısa bari! 

Keloğlan : Ana, ana, benim güzel anam! Bak sana güzel haberlerim var. 

Annesi : Söyle bakalım Deli Oğlan ne var ne buldun yine?

Keloğlan : Bulmadım ama bulmadım. Bir kız bana ceviz verdi. Bende onu arı sabrıyla ve ustalığıyla nasıl yuvarlattım bak. 

Annesi : A benim Kel oğlum bu ceviz karın doyurmaz. Onu sen oyun için hazırlamışsın. Ne diyim güle güle oyna bari. (Annesi odunları taşımakta zorlanınca Keloğlan yardım etmek ister) 

Keloğlan : Ana! Anacım! Ne yapıyorsun bırak bana ben taşıyayım.

Annesi : Evladımbenim , güzel oğlum kel oğlum. Şimdiye kadar ne zaman bana yardım ettin ki şimdi edeceksin. Bırak ben taşırım. Yoruldum bugün biraz onun için kaldıramadım odunları. 

Keloğlan : Olur mu hiç ana! Ben dururken burada. Ver bakayım bana. 

Keloğlan odunları sırtlayıp içeri götürmüştür. Sonra da; Bak ana ben artık büyüdüm. Sen ise daha da yaşlandın. Bana izin ver gidip çalışayım, para kazanayım. Sana da bakarım kendime de.

Annesi : Sağol, sana kıyamam ben. Senin yorulmanı istemem. Rahat yaşamanı, diğer çocuklar gibi okula gitmeni hayırlı bir insan olarak yaşamanı isterim. Ama görüyorsun gücüm tükeniyor yavaş yavaş. Eskisi gibi değilim. Çabuk yoruluyorum. Tarlayı süremiyor, bostanı ekemiyorum. Kümesten yumurta getirmek bile zor geliyor. 

Keloğlan annesinin dediklerinden nasıl bir ders çıkaracak? Annesine bakıp ihtiyaçlarını giderebilecek mi dersiniz? Bölümün devamı için videoyu izlemeye devam edebilirsiniz.