Çocuklar İçin Siyer - 11. Bölüm

Islamiyetten önce Mekkelilerden zengin ve güçlü olanlar, zayıf olanların mallarına el koyuyorlardı. Kız çocuklarını hiç sevmiyorlardı. Sonra çok yalan konuşuyorlardı. Sürekli kavga ediyorlardı, hayvanlara taşıyacağından çok yük yüklüyorlardı. Tüm bunlar Peygamberimiz Aleyhisselatu Vesselam'ın hiç sevmediği davranışlardı. O da bunların tersini yapıyordu. Hz Hatice'ye ev işlerinde yardım ediyor, çocuklarını kız erkek ayırmadan seviyor, hayvanlarına çok iyi bakıyor, yoksulları sofrasına davet ediyordu. Mekke'liler gibi kendi yaptıkları heykellerden yardım istemiyordu. O her şeyi yaratanın Allah olduğuna inanıyordu. İşte bu yüzden arada sırada Nur ya da Hira Dağı denen dağda Hira Mağarası'na çekiliyor, orada düşünüyor ve içi huzur doluyordu. Dedesi Abdülmuttalip de zaman zaman buraya gelir, birkaç gün kalır Allah'a dua ederdi. Yine böyle bir zamanda Peygamberimiz Hira Mağarası'nda gece boyu Allah'a dua etti. Onun büyüklüğünün ve sevgisinin ne kadar güzel olduğunu düşündü. Ramazan ayının 16'sını 17'si ne bağlayan geceydi. Sabaha doğru beklenmedik bir şey oldu. O karanlık mağaranın içi birdenbire çok güçlü bir ışıkla doldu. Her yer öyle aydınlık olmuştu ki sanki aynı anda bin tane lamba yanmış gibiydi. İşte tamda burada meleklerden bahsedelim. Onlar Allah'ın emirlerini uygulamakla görevli nurdan yani ışıktan yaratılmış varlıklardır. Biz Müslümanlar onlara inanırız. Çok sayıda görevli Melek vardır. Aralarında 4 tane de büyük melek vardır. Onlar Cebrail, Mikail, İsrafil ve Azrail'dir. Onlar hep güzel işler yapıyorlar, Allah'ın izin verdiği şekillere girebiliyorlar. Bazıları iki, bazıları üç, bazıları dört kanatlıdır. Hira Mağarası'na da bir melek gelmişti. O yüzden karanlık mağara apaydınlık olmuştu. O melekte insan şekline girmiş Cebrail Aleyhisselamdı. Allah'ın emirlerini peygamberlerine iletmek görevi onundu.