At ve Eşek - Adisebaba Masalları

Bir zamanlar, uzak bir köyde, çok çalışkan bir çamaşırcı yaşarmış. Çamaşırcının küçük bir evi, evinin arka tarafında bir de ahırı varmış. Çok sevdiği eşeği ve atı da bu ahırda yaşarmış. Çamaşırcı her sabah; bir gün önceden yıkadığı temiz çamaşırları eşeğin sırtına yükler, atına biner, ve uzak köylere doğru yola çıkarmış. Gün boyunca insanlara temiz kıyafetlerini dağıtır, kirli kıyafetleri varsa da onları toplarmış. Ancak bütün gün yük taşıyan eşek çok yorulurmuş. Ahıra vardığında bitkin bir şekilde yemeğini yer, hemen uyumak istermiş. Ertesi sabah, çok erken uyanan çamaşırcı, topladığı kirli çamaşırları güzelce yıkamış. Çamaşırcı; at ve eşeğini ahırdan çıkarmış ve düşmüş yola. 

Çamaşırcı köyde kapı kapı dolaşmış. Nerdeyse on beş evden bohça bohça kirli çamaşır toplamış. Tüm yükü de zavallı eşeğe bindirmiş. O gün çamaşırcı yükler devrilmesin diye eşeğin yanında yürümüş. Çok yorulan eşek, dayanamayıp orta yere oturuvermiş. Çamaşırcı dinlenmek için ağacın altına uzanmış. Eşek, yükü ağır olduğu için attan birazını alıp hafifletmesini istemiş. Fakat at, ona yardım etmek istememiş. Çamaşırcı nihayet kalkmış ve hepsi yeniden yola koyulmuşlar. Birkaç adım atmışlar ki eşek yine yere yığılmış. 

Çamaşırcı, eşeğin üzerindeki bütün bohçaları kaldırıp atın sırtına yüklemiş. Eşek kendine gelmiş. Ama bu sefer de atın yükü artmış. At eşeğe yardım etmediği için tüm bohçaları kendi sırtında eve kadar taşımış. Ahıra varır varmaz da yorgunluktan yemek dahi yiyememiş. At, yaptığı hatayı anlamış ve eşekten özür dilemiş. O günden sonra çamaşırcı, ne zaman fazla fazla bohça yapsa hem kendisi hem de eşek ve at yüklerini birbirleriyle paylaşmaya özen göstermiş. Bu sayede daha az yorulmuş, daha çok eğlenmişler.